शाहिस्तेखान म्हणजे सिद्दी जोहर कार्नुलकर नावाचा अजगर सैह्याद्रीच्या वाघाची शिकार करायला पन्हाळ्याला आवळून बसला होता तेंव्हाचे स्वराज्याच्या मुशीत शिरलेले मोगली हात.
त्या हातानी चाकण , पुणे, आणि मावळ लुटायला सुरवात केली सैह्याद्रीच्या वाघावर दोन दोन डुक्करांनी एकावेळी हल्ला केला . निसटायची वेळ आली त्यावेळी सगळ्या बांदल सेनेनी खिंडीत गनीम कापला आणि स्वारी राजगडापर्यंत आली . रायाजी नाईक बांदल व कोयाजी बांदल यांना बोलावण्यात आले . माना ची पहिली समशेर देऊन त्यांचे सांत्वन करण्यात आले, पण त्यांच्या डोळ्यात फक्त आणि फक्त सूड दिसत होता कारण एकाचा बाप तर एकाचा वडील भावाच्या राख्ताने खिंड पावन झालेली होती .
त्याला एक कारण होता शाहिस्तेखान . आणि ठरला सूडाचा बेत ठरला , ते मोगली हात कलम करण्याचा बेत ठरला शिस्तेखानावर छाप्पा टाकण्याचा दिलदार , आणि खानदानी बेत ठरला पण शाहिस्ते खानाचे पाप त्याच्या बोटांवर गेले . शिवशाहीने मोगलीच्या हातांची बोटे कलम केली पण या वेळीही सुतक बांदालाच्या वाड्यावरच .......
कोयाजी बांदल जखमी झाले आणि गण गोतामध्ये मृत्यु पावले , शहीद झाले. इतिहासाने याची नोंद कधीच घेतली नाही पण ३५२ वर्षा नंतरही त्यांची समाधी जपून ठेवली आहे .
साभार- करण बांदल
No comments:
Post a Comment