सिहाच्या जबड्यात हात घालूनी ,मोजती दात हि जात मराठ्यांची

दिलेरखानाचे पारतंत्र्य सोडुन शंभुराजे ज्यावेळी रायगडावर परतत होते तेव्हा संभाजीराजे रायगडावर परततायत याची शत्रूला चाहुल लागेल म्हणुन व ते संभाजीराजांस पकडतील म्हणुन काही गुप्त हेर वेष पालटुन संभाजीराजांच्या १० पाउले पुढे चालत शत्रूचा ठावठिकाणा घेत संभाजीराजांस व सोबत काही मावळ्यांस डोळ्यांनी इशारा देत सावध करीत होते ...सिंहाचे कुटुंब हे वाघाप्रमाणे कळते झाल्यावर एकटेच कुटुंब सोडुन मोकाट फिरत नसते तर सिंह नेहमी आपल्या कुटुंबाला घेवुन फिरतो हे सांगण्याचे कारण कि त्यावेळी संभाजीराजांच्या गुप्तहेरांना आपल्या दहा-पावले पुढे सिंहाचे बछडे(पिल्ली) झाडीत दिसली त्यांनी पुढे आल्यावर ते उचलली ते बछडे(पिल्ली )हातात उचलली व पिल्ली गुप्तहेरांनी हातात घेतली शंभुराजे यावेळी काही कारणाने मागेच राहिले . त्यावेळी घाबरुन सिंहणीची पिल्ली गुप्तहेरांच्या हाताला नख मारु लागली तेवढ्यात त्यां पिल्लांच्या मातेला पिल्ली धोक्यात ओरडु लागल्याचा सुगावा लागला व ती गुप्तहेरांवर गर्जत धावुन आली पण त्यांच्या हातात भाला ,तलवारी व आणखी काही हत्यारे यांमुळे पिल्ली लांब झाडीत टाकली व हत्यारांनी तिच्यावर वार करत सिहीनींला दुर सारले..पिल्ली झाडीत पडाल्याने पिल्लांस काही झाले नाही .तितक्यात मोठा नर सिंह त्या सर्वांकडे रागाने बघत धावत त्यांवर आला .शंभुराजांना हे मागेच मावळ्यांसोबत चालत असल्याने माहितही नव्हते .गुप्तहेरांनी त्यावरही सिहिणीप्रमाणे वार करण्यास पाहिले पण त्याचा राग ,गर्जना ऐकुन व अक्राळविक्राळ रुप बघुन त्या गुप्तहेरातील एकाने तर थरथरत तलवारच घाबरुन खाली टाकली. तो सिंह रागात गोल फिरत एकाची गुडघ्यावरची मांडी तोंडात पकडुन त्याला मातीत लोळवले झोपवले इतर गुप्तहेर त्याला वाचवायला गेले पण रागीट सिंहाने लोळवलेल्या गुप्तहेरास सोडुन धावत वाचवायास येणाऱ्याच्याच आंगावर आला.हे घाबरलेले गुप्तहेर रडत असे ओरडत होते त्यावेळी मागुन येणाऱ्या संभाजीराजे व मावळ्यांस आपले गुप्तहेर संकटात आहेत याची जाणीव झाली व रागाने शंभुराजे हातात असलेली तलवार व घुपच्या या दोन हत्यारेच घेवुन रागाने पुढे गुप्तहेरांकडे पळु लागले त्यावेळी रागीट सिंह त्या गुप्तहेरांस फाडत मातीत लोळवत असताना शंभुराजांनी पाहिले व प्रचंड रागाने शंभुराजांनी धावुन सिंहाची आयाळ पकडुन त्याला दुर घासत नेले पण जबड्याला लागलेले रक्त जिभेने चाटत रागाने सिंह परत धावत येत रागात शंभुराजांवर झेप घेतली - तेव्हा संतापलेल्या मराठ्यांच्या वाघाने ( अर्थात शंभुराजे ) यांनी तलवारीच्या एका वारातच सिंहाला मागे फिरवले. इकडे घायाळ गुप्तहेर जिवाच्या आकांताने तडफडत ओरडत होते .संभाजींना ते हाल पाहावत नव्हते काय करावे हे त्यांस सुचेना पण इकडे लालबुंद सिंह पुन्हा तिसऱ्यांदा जेव्हा परत रागात ,गर्जत रागाने शंभुराजांवर चाल करीत आला तेव्हा शंभुराजेंचा राग त्या सिंहावर इतका अनावर झाला कि शंभुराजेंनी स्वतः ची तलवार दुर फेकली व त्यांवर चाल करीत आलेल्या सिंहाचा पाठीवर बसुन जबडा मधल्या दातांवर पकडून असा फाडला कि सिंहाचे खालचे व वरचे दात वेगवेगळेच झाले ....सिंह मृत्यू पावला ......