१८ व्या शतकातील मराठा साम्राज्यातील मुत्सद्दी सेनानी, द ग्रेट मराठा महाराजा महादजी शिंदे..
लेखन :गडवाटकरी 'सचिन पोखरकर'
पानीपतच्या पराभवानंतर थोरल्या माधवराव पेशव्यांनी महादजी शिंदे यांचे गुण ओळखले आणि सरदारकी दिली.. महादजी शिंदे पराक्रमी, महत्वकांक्षी आणि धोरणी होते. थोरल्या माधवरावांनी त्यांना उत्तरेतल्या मोठ्या मोहीमा दिल्या आणि महादजीं यांनी त्या निर्धोक पार पाडल्या. माधवराव यांच्या मृत्यूनंतर ते मराठा साम्राज्याचा आधारस्तंभ झाले. इंग्रज आणि मराठे यांच्या पहिल्या युद्धतील विजयाचे श्रेय सर्वस्वी महादजी यांनाच जाते..
पानिपतावर पराभव झाला असला तरी पुढची ४० वर्ष लाल किल्ला आणि दिल्लीवर मराठ्यांचा जरीपटका अभिमानाने फडकत होता हे निश्चित अभिमानाची गोष्ट आहे, दिल्ली च्या गादीवर कोण बसणार हे आपले सेनापती महादजी शिंदे ठरवत असत यातच मराठ्यांचे मोठे पण आले..
इंग्रज व फ्रेंच यांच्या कवायती सैन्याचे आणि तोफाचे महत्त्व ओळखणारा पहिला मराठा सरदार म्हणजे महादजी. त्यांनी आपल्या पदरी फ्रेंच अधिकारी ठेवले आणि त्यांच्यातर्फे सुसज्ज कवायती सैन्य उभारले, उत्तम तोफखाना आणि कवायती सैन्य या जोरावर त्यांनी उत्तर भारतात आपले वर्चस्व निर्माण केले याच तोफखान्याच्या जोरावर एकदिवस आपण इंग्रजांना हरवू हा आत्मविश्वास त्यांना होता.. स्वराज्याचे खरे शत्रु इंग्रज आहेत, हे सेनानी महादजी शिंदेंनी पुरेपूर जानले.. इंग्रजांनी त्यांना ‘The great Maratha’ म्हनले. महादजीं हे जसे उत्तम लढवय्ये होते तसेच ते थोर मुत्सद्दीही होते.. जितके महत्वकांक्षी तितकेच स्वामीनिष्ठ सुद्धा. सारेजन त्यांना आदराने ‘पाटीलबाबा’ म्हणत आणि हो ते स्वतः कवीही होते. हिंदी आणि मराठी भाषेत त्यांनी पदे रचली आहेत साऱ्या हिन्दुस्तानात मराठ्यांचे वर्चस्व प्रस्थापित करणारे आणि आपल्याच लोकांकडून ‘विदुर’ म्हणविल्या गेलेले, ‘वकील-इ-मुतालिक’ सरदार महादजी शिंदे..!
◆ सैनिकी कारकीर्द :
१) दक्षिण भारत : महादजी शिंदे वयाच्या दहाव्या वर्षापासूनच रणांगणावर आपले अस्तित्व दाखवण्यास सुरुवात केली होई १७४० च्या निजामा विरुद्धच्या लढाईत त्यांनी दत्ताजी शिंदे व त्रिंबक किन्नड यांना साथ दिली होती १७४२ मध्ये बेळूर च्या लढाईत महादजीने भाग घेतला होता या लढाईत मराठ्यांनी निझामच्या सैन्याला परतावून लावले होते..
२) उत्तर भारत : १७४५ ते १७६१ दरम्यान (जो मराठ्यांचा राज्य विस्तारातील सुवर्णकाळ मानला जातो) त्या काळात महादजी शिंदे यांनी जवळपास ५० लढायांचे नेतृत्व/ सहभाग घेतला, मालव, राजपुताना, बुंदेलखंड,१७४७, मारवाड १७४७ व हिम्मत नगर १७४८ ब्रिज, दोआब, रोहिलखंड, दिल्ली कुंजपुर तसेच पानिपतच्या तिसऱ्या लढाईत हिररीचा सहभाग होता यातील महादजीची महत्त्वाच्या लढाया म्हणजे चंद्रावती गंज १७४६ फतेहाबाद १७४६ बडी साद्री मल्हाराव होळकरांच्या साथीत शिंदे यांनी अनेक राजपूत संस्थाने मराठा साम्राज्याखाली आणली. रतन गढ, लालगढ, बिकानेर, लासवारी, लाखमगढ, कुंभेर, डीग ही मराठा साम्राज्याला जोडली गेली तसेच जोधपूर व जयपूर ह्या मोठ्या राजपूत राज्यांनी मराठा वर्चस्व मान्य करून टाकले मथुरा हे मुघल सत्ते खाली होते ते मराठा अख्यारीत आणून व येथील काही हिंदू मंदिरांचा जिर्णोद्धार करण्यात आला व मथुरेला संस्कृत शिक्षण केंद्र म्हणून शिंद्यांचा अधिपत्या खाली तयार झाले जानेवारी १७५८ मध्ये महादजी यांनी ग्वाहलेर येथे शिंद्यांचे केंद्र म्हणून बनवले..
३) ग्वालहेरचे शासक : जयाप्पा शिंदे जे शिंदे घराण्याचे प्रमुख होते ते २५ जुलै १७५५ रोजी राजस्थानमधील नागौर येथील लढाईत मारले गेले, त्यानंतर दत्ताजी शिंदे व जनकोजी शिंदे यांच्या कडे शिंदे घराण्याची सुत्रे आली मराठ्यांच्या वाढत्या लष्करी वर्चस्वाला इस्लामी जिहादाचे उत्तर म्हणून लवकरच उत्तर भारतात अब्दाली विरुद्द मराठे असा मोठा सामना तयार झाला बुरुडी घाटावरील लढाईत दत्ताजी शिंदेची नजीब कडून क्रुरपणे हत्या झाली शिंद्यांनी अब्दालीविरुद्दच्या पानिपतच्या तिसऱ्या लढाईत हिररीने सहभाग घेतला होता या लढाईत जनकोजी शिंदे मारला गेला, तसेच महादजी देखिल लढता लढता घायाळ झाले होते मराठ्यांनी युद्धात पळ काढल्या नंतर महादजी यांनी यशस्वीपणे माघार घेतली, या लढाईत त्यांचा पाय लुळा पडला तो पुढील जन्मभर तसाच राहिला. पानिपतच्या लढाईनंतर साहजिकच शिंदे घराण्याची सुत्रे महादजी कडे आली मराठे अब्दाली युद्धातील पराभवानंतर मराठा साम्राज्याचे विकेंद्रीकरण झाले व शिंदे हे स्वतंत्र मराठा सस्थानिक बनले व ग्वाहलेर हे त्यांचे संस्थान बनले..
४) पानिपतच्या लढाईनंतरची कारकीर्द : पानिपतच्या लढाईतील विनाशानंतर महत्त्वाचे होते की मराठयांचे उत्तर भारतावरील वर्चस्व पुन्हा प्रस्थापीत करणे १७७० मध्ये महादजींने भरतपूरच्या जाट राजा नवल सिंग याचा पराभव केला व मराठ्यांचे वर्चस्व पुन्हा प्रस्थापित झाले १७७७ मध्ये पेशव्यांचे कोल्हापूर संस्थानाशी खटके उडाले होते यात महादजीने निर्णायक कामगीरी केली..
५) पहिले इंग्रज-मराठा युद्ध : १७७३ मध्ये नारायणराव पेशवे याचा खून झाला व रघुनाथराव स्वयंघोषित पेशवा बनला बाराभाईच्या कारभारा नुसार नारायणरावचा मुलगा सवाई माधवराव पेशवा बनला व रघुनाथरावला पेशवे पदावरुन हटवले या बारभाई मध्ये महादजी व नाना फडणीसांची भूमिका महत्त्वाची होती रघुनाथरावांना हा निर्णय पटला नाही व त्यांनी इंग्रजांची मदत घेण्याचे ठरवले..
६) वडगावची लढाई : १७७७ मध्ये नाना फडणीस यांनी कलकत्ता कौन्सिल बरोबर केलेला कराराचा भंग करत फ्रेंचाना पश्चिम किनारपट्टी वर बंदर उभारायची परवानगी दिली ब्रिटीशांनी प्रत्युतरादाखल मुंबईवरुन सैन्य पाठवले जानेवारी १७७९ मध्ये ३९०० ब्रिटीश सैन्य कर्नल एगर्टन च्या नेतृत्वाखाली पुण्यावर चालून गेले वाटेत रघुनाथरावांचे सैन्यही येउन मिळाले. मराठ्यांच्या सैन्य महादजी शिंदे व् तुकाजी होळकर यांच्या नेतृत्वाखाली होते ब्रिटीश सैन्याच्या वाटेत असंख्य अडथळे आणून त्यांचा चाल थंडावली व त्यांनी तळेगाव येथे तळ टाकला महादजींनी वाटेतील सर्व रस्त्यामधील गावातील कुरणे जाळली विहरी विषमय करून टाकल्या तसेच मुंबईकडून येणारी रसदही पूर्णपणे तोडून टाकली. ब्रिटीश सैन्याचे अन्नपाण्याहून हाल होउ लागले. ब्रिटीशांनी माघार घेण्याचे ठरवले १२ जानेवारी १७७९ रोजी मध्य रात्री मराठ्यांनी ब्रिटीशांवर आक्रमण केले व सर्व बाबतीत चित करून वडगाव येथे शेवटी ब्रिटीश सैन्य महादजींना शरण आले. १६ जानेवारी रोजी वडगावचा तह झाला इस्ट इंडिया कंपनीने १७७३ पासुन मिळवलेला सर्व प्रांत परत करण्यात यावा असे ठरले यात साष्टी, ठाणे व जवळपास सर्व गुजरात पुन्हा मराठ्यांच्या ताब्यात आला महादजीने ब्रिटीशांना युद्दाचा खर्च म्हणून ४१,००० रुपये देखिल वसूल केले रघुनाथरावाला मराठ्यांच्या हाती देण्यात यावे असे ठरले त्यानुसार १८ जानेवारी १७७९ रोजी रघुनाथराव व त्याचा सैन्याला पकडण्यात आले तसेच महादजीने सखाराम बापूचा पराभव करून त्याला सिंहगडाच्या तुरुंगात रवानगी केली..
७) सिप्री येथील हार : ब्रिटीश गव्हर्नर जनरल वॉरन हेस्टींन यांनी वडगाव चा तह “मुंबईच्या अधिकाऱ्यांना यावर सही करण्याची परवानगी नव्हती” असा युक्तीवाद करत नामंजूर केला व शमलेले युद्ध पुन्हा सुरु करण्यास आदेश दिले कर्नल गोडार्ड यांनी ६००० ची फौज फेब्रुवारी १७७९ मध्ये घेउन अहमदाबाद काबीज केले व १७८० मध्ये भासीं बंगालमधून निघून कॅप्टन पॉपहॅम नी ग्वाहलेर काबीज केले वॉरन हेस्टींग नी महादजी शिंदेंना अजून नामोहरम करण्यासाठी मेजर केमॅकला पाठवले. महादजी शिंद्यांच्या फौजेला गाठून हैराण केले फेब्रुवारी १७८१ मध्ये ब्रिटीशांनी सिप्री येथे महादजी शिंद्यांच्या सेनेचा पराभव केला. सिप्रीच्या पराभवानंतर देखिल महादजीने आपल्या आघाड्या शाबूत ठेवत ब्रिटीशांना आव्हान दिले ब्रिटीशांच्या प्रमाणेच महादजीचे सैन्य संख्येने जास्त व ब्रिटीशांच्या शिस्तबद्द सैनिकांप्रमाणेच तुल्यबळ असल्याने महादजीवर पूर्णपणे मात करणे अवघड गेले तसेच महादजीलाही ब्रिटीशांच्या आधुनिक युद्धतंत्रापुढे त्यांना अजून मात देणे अवघड गेले..
८) सालबाईचा तह १७ मे १७८२ : महादजींच्या इंग्रजांकडून पराभव झाल्या नंतर महादजींने इंग्रजाबरोबर मुत्सदीने तहची बोलणी केली जो सालाबाईचा तह या नावाने ओळखला जातो या तहानुसार इंग्रजांनी सवाई माधवरावला पेशवा म्हणून मान्यता दयावी व रघुनाथरावला वेतन द्यावे या तहानुसार शिंद्यांना यमुनेच्या पश्चिमेकडील सर्व प्रांत परत मिळाला व उज्जैन मध्ये माघार घ्यावी लागली इंग्रजाशी तहानंतर इंग्रजांशी असलेल्या शस्त्र संधीचा महादजीने चांगलाच उपयोग करून घेतला..
“पराक्रमाच्या अखंड परंपरेला मानाचा मुजरा.”
No comments:
Post a Comment