महाराष्ट्रात अस एक घर उरले नव्हते जिथे कोणी आपले प्राण दिले नसतील. अखंड महाराष्ट्र ज्वालांनी वेढला. दत्ताजी शिंदे आणि मराठयांची कत्तल झाली. महाराष्ट्रावर आणि मराठी सत्तेवर दुःखाचा डोंगर कोसळला. यमुना नदीच्या काठचा बुराडी घाट मराठयांच्या रक्ताने माखुन गेला.
परकिय सत्तेपासून भारत भूमीचे रक्षण करताना मराठी लोकांनी दिलेले बलिदान आज देश विसरुन गेलाय. पानिपत हा तर काही लोकांना विनोदाचा विषय वाटतो. पण लक्षात असू द्या महाराष्ट्रात जेव्हा निर्भयपणे आपले पुर्वज संक्रांत साजरी करत होते तेव्हा लक्ष लक्ष मराठी सेना आपल्या मातृभूमीचे रक्षण करण्यासाठी उत्तरेत अब्दालीशी दोन हात करत होती.
निदान मराठी माणसाने तरी हा दिवस विसरू नये. आजकाल आपण सहज क्षुल्लक
कारणास्तव " पनिपत झाले " ही संज्ञा वापरतो. सिनेमा - सिरिअल्स मधून "
बचेंगे तो और भी लढेंगे" ही विद्युल्लता "विनोद' म्हणून निर्लज्जपणे वापरत
असतो. इतिहासाच्या वास्तवतेचे भान मराठी माणसाने बाळगायलाच हवे..
जयोस्तु मराठा
जयोस्तु मराठा
No comments:
Post a Comment