पन्हाळगड ते विशाळगड #भाग_चौथा :-

पन्हाळगड ते विशाळगड

#भाग_चौथा :-

#शर्थ :-
खिंडीत घुसलेल्या चारशे सैनिकांचा धुव्वा
उडाला होता . पन्नास एक कसेबसे जीव वाचवून पळून
जाऊ लागले . तोवर मावळ्यांनी खिंडीत जखमी अन
मेलेल्या मसुदच्या सैनिकांची हत्यारे अन घोडी गोळा
करून आणले होते . शे दीडशे घोडी मिळाली होती .
धावत जाऊन बाजींनी फुलाजीचा मिठी मारली .

" आरं , दादा कुठं व्हता एवढा येळ . "

" राजं . . ? ? राजं , कुठं हाईत ? ? " , फुलाजी इकडे तिकडे बघत म्हणाला .

" त्यांना खेळणा गडावं फूडं पाठवून दिलंय . तीन साडे
तीनशे मावळा हाय संग . "

" क्क क्काय ? ? ? ? ? ? घात झाला बाजी . खेळणा
गडाला सुर्वे अन दळवी आधीच वेढा देऊन बसल्यात .
राजांकडे मावळ बी कमी हायीत . राजं संकटात हायीत .
कुमक पाठवाया पायजे . "

हे ऐकताच बाजीही चिंतातुर झाले . " आता रं दादा ? ?
म्या तर राजांना सांगितलंय कि जसं गडावं पोहोचताल
तसं तोफचं बार उडवा . तोवर आम्ही खिंड लढवतो . "

" आता एक काम करा . बाजी तुम्ही घोड्यावर शे दीडशे
मावळा घेऊन निघा . खिंड म्या लढवतो . जोवर तोफेचं
आवाज होत नाही तोवर एकही गनीम सुटू द्यायचो नाय
म्या . निघा तुम्ही . "

बाजींनी पुन्हा फुलाजीचा मिठी मारली अन शे दीडशे
मावळा घेऊन खेळणा गडाकडे घौडदौड करू
लागले . फुलाजी त्याच्या शे दीडशे ताज्या दमाच्या
साथीदारांसोबत आला पण बाजी तेवढ्याच मावळ्यांना
घेऊन गेला होता . पन्नासेक मावळे कामी आले
होते . तिनशेच्या आसपास बांदल मावळे उरले होते .
सिद्दी इब्राहिम जखमी होऊन पडला होता . फुलाजी
आल्यामुळे मावळ्यांना पुन्हा एकदा जोश आला होता .
बराच वेळ झाला हल्ला झाला नाही . तोवर मावळ्यांनी
पुन्हा होत नव्हतं ते खाण्याचं सामान खाऊन घेतलं .
काही वेळची विश्रांती अन पुन्हा लढाईसाठी सज्ज
झाले .

राजे निघून आता प्रहर दोन प्रहर उलटून
गेले होते . संध्याकाळ होत आली होती . एव्हाना राजे
खेळणा गडावर पोहोचून तोफांची इशारत व्हायला हवी
होती . फुलाजी चिंतेत होते की , ' अजून राजे गडावर
कसे पोहोचले नाहीत . ' इकडे सिद्दी मसुदची ताज्या
दमाची फौज येतच होती . मारा थांबायचं नाव घेईना .
सततच्या हातघाईच्या लढाईमुळे मावळेही आता दमून
गेले होते . फुलाजी दोन्ही हातात तलवार पेलून गरगर
फिरवत होते . समोर येणारा एक एक हशम होणाऱ्या
वाराने जखमी होऊन तर कोण जागीच गतप्राण
होऊन पडत होता . लढाई करत करत फुलाजी कधी
गनिमांच्या गराड्यात जाऊन पोहोचले कळलंही नाही .
आजूबाजूला पाहावं तर सगळीकडे काळ्या हिरव्या
पेहरावातील आदिलशाही यवनी सेना . फुलाजी एकटेच
प्रतिकार करत होते . वार होत होते , जखमा होत होत्या .
संभाजी जाधव अन त्याच्या पाच सात मावळ्यांनी
त्यांना पाहिलं पण त्यांच्यापर्यंत पोहोचायचं म्हणजे
पन्नास एक हशमांना पार करून जावं लागणार होतं .
संभाजी त्याच्या साथीदारांना सोबत घेऊन त्या दिशेने
सरकू लागला . वाटेत येणारा एक एक गनीम संभाजीच्या
ताकतवर वाराने सपासप कापला जात होता . फलाजी
आता दमून गेले होते . त्यांच्या हालचाली मंद होऊ
लागल्या होत्या . त्यांच्या शरीरावर अशी एकही जागा
नव्हती जिथे वार झाला नसेल . एवढा वेळ दुरून लढाई
पाहणारा सिद्दी मसूद घोड्यावर खिंडीत घुसला होता .
फुलाजीला पाहताच त्याने आपला घोडा त्या दिशेने
वळवला . अन त्यांच्यावर वार करायला सरसावला .
संभाजीने हे पाहिलं अन तोही घाई करू लागला . पण
तोवर मसुदचा एक वार फुलाजीचा छातीवर झाला .
प्राणांतिक वेदनेने फुलाजी ओरडले , हातातील तलवारी
खाली पडल्या अन शुद्ध हरपून खाली कोसळले .
समोरून येणाऱ्या संभाजी अन सात आठ मावळ्यांना
पाहून मसुदने त्याचा घोडा वळवला अन माघारी दौडू
लागला . मावळ्यांनी फुलाजीचा उचलून घेतले , संभाजी
अन मावळ्यांनी त्यांना संरक्षण देत मागे हटू लागले .
फुलजींना मागे दगडाला टेकून बसवण्यात आले .
तोंडावर पाणी मारले , त्यांना पाणी पाजलं . इकडे
संभाजी अन त्याचे साथीदार आता आघाडी सांभाळत
होते .

फुलाजींनी शुद्ध हरपू लागली होती . डोळ्यांची
झापडं जड झाली होती . चेहऱ्यावरचं रक्त सुकून गेलं
होतं . सारं अंग जखमांनी भरून गेलं होतं . वेदनांनी
शरीरातील एक न एक अवयव ठणकत होता . चार पाच
मावळे फुलाजींच्या आजूबाजूला जमले होते . शत्रूच्या
रेट्याला संभाजी अन उरले सुरले बांदल प्रतिकार करत
होते . अन अचानक . . . .

" धडाड धूम . . . धडाड धूम . . . "

तोफांचे लागोपाठ तीन चार बार ऐकू येऊ लागले .
मावळ्यांचे चेहरे आनंदाने फुलून गेले . होती नव्हती
तेवढी शक्ती एकवटून , सगळे प्राण आपल्या जिभेत
आणून फुलाजी अस्पष्ट पुटपुटले ,
" राजं . . . पोहोचलासा नव्ह . . . "

फुलाजींनी राजांना मुजऱ्या साठी आपला हात
उंचावला अन म्हणाले , " राजं . . ह्यो फुलाजीचा अखेरचा
मुजरा . . . . . . . . "

अर्धवट वर आलेला हात तसाच खाली कोसळला अन
फुलाजींचे प्राण खिंडीला पावन करून अनंतात विलीन झाले .

पुढील लेख उर्वरित भागात...

" जय जिजाऊ "
" जय शिवराय "
" जय शंभुराजे "

कथालेख :-
इतिहासाचा भंडारा